Bir değilim..ayrılıyorum
Senden bizden..ikiye
Eskiye esmer kelimeler yazarak
Ve bölüne bölüne küçülerek
Yardan aşağı
“Yar”dan aşağı..
Tutma
Tutulma
Dönersem uçurum
Dönersem “dün” ya!..
Ne çok sevdim ismini
İsmin ki ne çok sevdi beni..
Sular aktı üstünden
Aklandı bir yürek
Minesinde kalbinin
Taş bağlamış
Konuşamayışın
Dilinin dönmeyişi
Dönmeyişin..
Şimdi bir fidan ekildi o aynı toprağa
İsmine dilin dönmez
Ama
“Yasemin “de sen..
Kokusunu anlatayım mı?
Anlatılır mı!

Demet DEMİRKAYA