Gecenin sessizliğinde… tenhada…
Işığımsın…tünelin ucundaki…
O en uzak noktasın gözümün seçtiği…
Laciverti siyahtan ayıran ışıksın süzülen kadrajdan…
Yol yol giden hayallerisin
Göremediğim o toprakların…Karşı sahilisin denizimin…
İçin(m)de sensin yaşayan…
Tek’likle yalnızlığı ayıran gökkuşağı sesin…
Geceyi sabahımdan da ayıran…
Aydınlığına dönüp yüzümü
Adınla andığım güneşimsin…
Gecelerimin sahibi gündüzümün sebebisin
Işığımsın tünelin ucundaki…
Demet Demirkaya