Gecenin sessizliğinde… tenhada…

Işığımsın…tünelin ucundaki…

O en uzak noktasın gözümün seçtiği…

Laciverti siyahtan ayıran ışıksın süzülen kadrajdan…

Yol yol giden hayallerisin

Göremediğim o toprakların…Karşı sahilisin denizimin…

İçin(m)de sensin yaşayan…

Tek’likle yalnızlığı ayıran gökkuşağı sesin…

Geceyi sabahımdan da ayıran…

Aydınlığına dönüp yüzümü

Adınla andığım güneşimsin…

Gecelerimin sahibi gündüzümün sebebisin

Işığımsın tünelin ucundaki…

Demet Demirkaya

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Fill out this field
Fill out this field
Lütfen geçerli bir e-posta adresi girin.
You need to agree with the terms to proceed

Menü