Bahçesinde erik ağaçları

Eğilmez esner dallarında çocukluğum

Sessiz sohbetlerimizin süpürgesinde toz… şiir aşkın

Bir aynı kadına

Bir ömürlük sevdan.

Öğretilerin…dalında şeftali…koparma olunca sev deyişlerin

Suyunu bol verdiğin sevgin

Yeşeren her çiçeğe hayranlığın

Şiirlerde saklı gramafonda

O aynı şarkıları çalışın

Masana uzanan evraklarında

Daktilonun tıkırtıları…

Yankılanan sabır da çekişlerin

Korkularını gizlediğin kıskanç öfkelerin

Yastığa gömülü rakı kokun

Akşamın efkarı sinmiş çocukluğun

Hani hiç paylaşmadığın…

Hep çalışmışlığın…hep başkalarına…senden başka

herşeye koşan adımların

senden kaçar gibi sığınışın

Melankoliye…

Bahçesinde hep bahar getirdiklerin

Senden başka…herkesin baharı

Kendini unutmuşluğunda

Adını ezberine aldığın(m) ona

Mecnunluğun…

Ezber yaptırdığın ölene dek ver öğretin

El sıkışlarında zarifliğin

Ve ayarın tutuşlarında elimi

Anlamayışım

Çocukluğumda yalnız savaşlarını

Var olma ve var etme çabaların

Kendinden vere vere tükenişin

Dur durak bilmeyen ikinci şansların

Bir tek kendine vermediğin hani…

Pazar bahçesi…

Seni her Pazar daha çok bilişim ve

Daha çok sevişim…

Hatıralarım hatıraların..

Gidişim…

Gözyaşlarını içine

Ve

İçime akıtışın..

Susarak sevişin

İncitmeye korktuğun tek şey olmasam da

En değerlin oluşumu

Bildirmişliğin…

Pazar öğretilerin..

Sen unutma diye bu şiir

Ben unutmadım bil diye de…

 

Demet Demirkaya