İstanbul benim olsaydı

Işığı kapatıp çıkardım…

Yoldan geçenler bulmasın diye

Adını değiştirirdim şehrimin…

Ve gecenin ter kokularında

Tütün sarısı elleri arasında memesi

Tarlabaşında o kızı

Sakalı ağarmış ve ihtimalki kıçının ki de

O “insansız adama”

Ve sonra daha kimlere

“Hıyanet” etmezdim…

Demet Demirkaya