İstanbul benim olsaydı
Işığı kapatıp çıkardım…
Yoldan geçenler bulmasın diye
Adını değiştirirdim şehrimin…
Ve gecenin ter kokularında
Tütün sarısı elleri arasında memesi
Tarlabaşında o kızı
Sakalı ağarmış ve ihtimalki kıçının ki de
O “insansız adama”
Ve sonra daha kimlere
“Hıyanet” etmezdim…
Demet Demirkaya