“ Aşk körlüktür; gördükçe! aşk geçer.”  Yıllardır aşka ömür biçildi…altı ay, iki yıl, beş yıl…
Ben de aşkın ömürlüğü için diyorum ki…Aşk olsa olsa en fazla son noktasına kadar
tüketildiğinde biter, sonsuz aşk yoktur, her şeyin son kullanım tarihi vardır, aşkın da öyle…

Aşık olanlar gördüklerine inanmak istemedikleri için gözlerini kapatarak devam etmek
isterler.Bu seferde sezgileriyle gördüklerine dayanamazlar, tekrar gözlerini açan, cesaretli
olanları aşkı bitirir…Aşkı başlatmak da bitirmek de cesaret işidir…Aşk korkakların güzergahı
değildir; buna rağmen bu güzergaha ender de olsa sapanları da vardır.Aşk da en kötü
karşılaşma korkak bir aşık ile yürekli bir aşığın karşılaşmasıdır…Aşk zaten acıdır, birde korkak
bir aşık tarafından yaşatılıyorsa iki kat acıdır…

Nasıl kelebek tırtıl olarak kalamadıysa, aşk da ilk görünüşünde kalamıyor…Sihirli değneğin
gücü bile zayıf kalır, aşkın doğal değişimi ile karşılaştırıldığında…Finalde aşk dönüşüyor, ya
sevgiye ya nefrete…Aşk olduğu yerde kalmayıp dönüşüyorsa, sevgi kapıya geldiğinde, aşkı
beklemek uğruna sevgi bekletilmeli mi? Gerçi sevgi de dönüşmeye mahkum ya saygıya ya
nefrete…Hiçbir şey sabit kalmıyor… kalamıyor… her şey doğal seyrinde… Akışında…
Aşk, bağışıklık kazanılmayan bir hastalık…Yaşanan aşk ya da aşklar bir sonraki için güç
kazandırsa da; bu hastalık kişilere göre farklı şiddetlerde etkisini göstermeye devam
eder…Anlık kazançlarda sınır tanımazlık , aşkın körkötüklüğündendir…Aşk ve sevgi kişide
oluşup – dönüşebilir, ama satın alınamaz… Satın alınamazlığı ; onu paha biçilemez yapar.
Varlığındaki enerji ile yüksek gerilim hattı da diyebileceğimiz aşk; geçmiş ve geleceği ile
başroldeki aşk sarhoşunu sarsmaya devam eder…Eski aşklar hurdaya çekilse de; hard disk
dediğimiz hafizanın çekmecelerinde zaman aşımına uğrayana kadar hayaletimsi olarak bir
görünüp bir kaybolurlar. Aşkın geçmişine yakalanmamak için sürekli koşmak lazım…Durmak
bir yana, yürüsek bile soluğunu ensede hissetmemek mümkün mü? Böyle zamanlarda
diyorum ki…Ey mutlu mutsuz anılar bırakın peşimi… Ben artık kendi gölgemle yol almak
istiyorum…

Aşk özgür ruhtur…Tuttuğunu sanırsın, tutamazsın…Sana geldiği kadar yakındır…Sen
yaklaştıkça o uzaklaşır…Gezgindir… Evsizdir…

Songül YILDIZ

Çizim: Cihangir YILDIZ