Hıncı hayata öfkesi eskisine
Pişmanlığı düne
Körlüğü bugüne
Açlığı yokluğuna değil
Onların tokluğuna..!
Hırsı olmayanına değil
Onların oldurduklarına!
Hayal kırıklığı kendindeki eksiklere değil
Onların fazlalarına!
Kaygısı eskimişliğine değil
Zamansızlığında tercihlerine
Önceliklerine değil dürbünü
Teleskopu hep ötekilerindekine!
‘Şimdisi ‘ fabrika ayarlarında bozuk
‘Şükrü ‘ ceninken düşük
Algıları ile o hala eski kütük
Yalnızlığında sarhoş körkütük!
Küstahlığında ayıplar gizli
Günahlarında kırmızı çizgiler!
İstediği kadar asılsın hayata
Sarktığı otobüs hep
‘Kaçırılmış fırsatlar ‘ durağında !
Pişmanlıkları onu hep düne kitler!
Utanınca yaşadıklarından
Yaptıklarından tenha izler
Bağırınca sözlerini
Çocukluğu bir tek ..belki dinler!
Tanıyorsan onu
Bil ki aynısın
Bil ki anlıyorsan bunu
Aklında değil yüreğinde
Unutulmamış eski yaralar!
Hala bugün
Yüzünde işte o
Aynadaki kırık
Meyus kırılganlıklar
İşte onlar
Dünü değil bugünü yaralar!
Korkuyorsan yüzlemekten
Bakma…
Bakıyorsan bil
Tekamülün yine seni
Bu hayatta da sollar..!
Demet Demirkaya