Bir merhabalık kelamın olsa
Bin ah’lık çaresizliğin duyulurdu
Çekinik ,utangaç selamında
Bir ömürlük ızdırabın duyulurdu
İlacı merhemi yoktu bunun sence
Ama dokunulduğunda
Tüllerin altından sesin duyulurdu
Varların yoktu,yokların çoktu
Ümide hasret haykırışlarında
Çıkmazdı sokakların..
Elimi uzatsam tutmazdın
Tutmakla incinirdi gururun
Yolunu bulmak için değil
Yolunu bulanların kaybolması içindi dileklerin
Telafi edilemez bir boşluğun
Doldurulsun istemediğin bir eksiğin
Hesabını keser dururdun hayalkırıklığını
Hayat sana küsmedi
Sendin yaşama küsen
Sendin çaresizliğini silah gibi başına dayayan ömrünün
Vurulduğu yerde kanayan
Kanadıkça o kanı emen ve
Belki de bununla beslenendin…
Ölümün kendi elinden
Katiliydin tüm güzel anlarının…
Demet Demirkaya