Mart’ta..tam da kararsız bir ayda.

İstanbul..bir yanın baharı bekler bir yanında güz soğukları..

Sen yine değişiyorsun,sen yine yerinde durmuyorsun.Zamanı hatırlatıyor ama eskimiyorum diyorsun.

Oysa sen yenilerinle eskiyor yitiyorsun.

Hafızam hatıralarıma çanak tutsa ve hatırlamasam keşke.Salacak’ı ,Bağdat’ı,ara sokaklarıyla Göztepe’yi,Karaköy’ü,oralarda bir yerlerde yediğim balık ekmeği ve utangaç el tutuşmalarını iskelede,martıların koştuğu vapurların bile değişmişken, keşke seni eskinden hatırlamasaydım İstanbul.

Kilo almışsın yüklenmişsin ne çok. Acı,keder,mücadele,umutsuzluk,hayalkırıklıkları akar olmuş boğazın sularına.Küçük hesapların küçük insanları doluşmuş eteklerine.Bahar belki de ondan gelmez de olmuş. Derelerin kavuşması gibi nehirlere ,tam da o kavuştuğu yerde bulanık ve dipsiz artık suyun..Ah be İstanbul..

Dağınık saçlarınla İstanbul artık sen herkese benzer olmuşsun..

2020/Mart