Böyle isteksiz böyle yorgun

Böyle eski dönerim…

İz yapmış ayakkabılarım sokaklarda

Aynı izlerden dönerim..bomboş eve

Gece karanlığı sokaklarda

O araba hengamesi içinde

Yine aynı taşı bulur ayaklarım…

 

Yarısını yitirmiş o parke taşına

Bir yeni “eski” izlerden bırakırım..

Yanından geçtiğim o aynı komşuya

O eski o aynı selamlardan veririm.

 

Tanıdıklarla çepeçevre hayatım

Karşıki çöp bidonu ve yanına bırakılmış o beyaz plastik poşet gibi

Herkesi iyi tanırım.

 

Tenhadır ve çoğunluk soğuk

Sokaklarım

Camdan girişinde apartmanın

Gece lambası aydınlatır karanlığını

O aşina lobinin

Asansöre biner benimle

İçimdeki yalnızlığım..

 

Gecelerim gibi

Aynılıklarla bezeli ömrümün

Can dostları bekler beni

Evimde..

Bekler

Buzdolabım,sehpam,iskemlelerim..

İster okşanmak kapı kolum..ve

Hasrettir şimdi bir dokunuşa

Televizyon kumandam..

 

Tenha bir kalabalığı taşımışımdır üzerimde

Ve saat 8de soyunurum

Bugünden kalan eskileri

Su damlalarına karışır yenilenir

Terim..yarınki terim

Elimde cebimde gözümde olsun istediğim

Bir aynı ezbere başlamak için yine

Yatağımın en müstesna yerinde

Hayatımın aynı planlarını yapar

Aynı adımlarıma aynı taşları hayal ederim

Biri eksilse

Sadece ben farkederim.

Biri eksilse

Ben düşerim.

Bu korkuyla yeniden

 

Yaşarım hep..illa yaşarım

Yarın yine kaldığım yerden

Aynı kaldırımın aynı taşından..

 

Demet Demirkaya