Kendinden o kadar uzaksın ki
Varlığından haberin yok

Boş bir çuval gibi taşıyorsun
Vücudunu..
Ordan oraya savrularak

Kıymeti içindekilerden olması gerekeni
Dışındakinden yükleniyorsun
Eskimesin yırtılmasın
Uğraşında
İçerdekileri kırıp döküyorsun
Darmadağınık
Ve harap içerisi
Sen o çuvalı sensiz taşıyorsun

O kadar yalnızsın ki içeride
öylesine tenha ki içerin
Dışarın kalabalıklaşsın
Ki
Duyma feryadını içinin diye
Dünyanın her kalabalığına karışıyorsun.

Ve  işte tam da bu yüzden
Dünyanın
Senden haberi yok

Atmadığın her adım
Senden uzaklaşan yolun
Duymadığın her söz
Sahipsiz bir yankı
Çalmadığın her kapı
Kendi gönül kapın

Ve işte tam da bu yüzden
Senin senden haberi(n) yok..

O kadar sendeyim ki
Ve o kadar sen
Bir aynı boşluğa bırakılmış damlalarız
Karışamayan çoğalamayan
İki yarımdan bir bütüne varamayan

Ve işte tam da bu yüzden
Senin bizden haberin yok..

Demet Demirkaya