Soluğum yankılanır vadide
Nefesim adım adım iner çukuruna
Sessizlik burnumun ucundaki koku
Kirsiz toz yapışır kalır kirpiklerime
Baktığım yerde kendimi bulurum
Gözlerimden dökülür kelimeler
Avuçlarıma düşer deler tenimi
Kanatır toprağını
Ve ruhum yürür gider etimden
Sırtına binip
Kırmızı yeleli bir atın
Haykırarak sustuğum vadide
Ve özgür ve deli ve savruk
Deltasına kavuşur gibi
Su gibi
Değdiği yerde izi kalır
Sonsuzluk gibi dipsizlik gibi
En büyük derinlik gibi
Soluğum yankılanır vadide
Bu bana ömürlük ödül gibi..
Demet Demirkaya