Soluğum yankılanır vadide

Nefesim adım adım iner çukuruna

Sessizlik burnumun ucundaki koku

Kirsiz toz yapışır kalır kirpiklerime

Baktığım yerde kendimi bulurum

Gözlerimden dökülür kelimeler

Avuçlarıma düşer deler tenimi

Kanatır toprağını 

Ve ruhum yürür gider etimden

Sırtına binip

Kırmızı yeleli bir atın

Haykırarak sustuğum vadide

Ve özgür ve deli ve savruk

Deltasına kavuşur gibi

Su gibi

Değdiği yerde izi kalır

Sonsuzluk gibi dipsizlik gibi

En büyük derinlik gibi 

Soluğum yankılanır vadide

Bu bana ömürlük ödül gibi..

Demet Demirkaya