Mağdurdum

Mağduruyum

Mağdurum

Ve hep de öyle kalacağım!

Bir yokluk sendromu kimimize hayat

Kimimize hayat hep bayat

Bir somun ekmek gibi

Takır takır …

 

 

Algıda halt etmişliğimizle

Anda maymun iştahımız

Ve yarına yüklediğimiz bin arzu seliyle

Pek bir sığ aslında o aynı hayat

 

 

Tahmini bir 70 yıllık ömrün

50 yılını olmayanlarına takık yaşayan

Kalan 10 yıla da haydi değiş tonton diyen

Karikatürize bir boş umut vesvesesi

Bugünün nimetini anlamayanlarımıza

Bayat

Şimdiyi es geçip

Yarın endeksli beklentilerdekilerimize de

Hayat yine aynı..takır takır

 

 

Matematiğim bozuk diil

O bir 10 seneyi de

Eskideki hatalarını yüzleyemeyenlerimizin

İksir gibi sundukları

Zehirleriyle hemdem oluşları

Kendini sokan ya da

Bir akrep gibi ..ölünesi o hayat

Kafalar bozuk yürek zaten doğumdan

Kopuk

Bir göbek bağında kalmış

Kimimize o aynı hayat..

 

 

Ne yapsam olmuyor

Tuttuğum dallar hep kuruyor

Ezberiyle

Varoluşunu evelallaha

Yani kadere kitlemiş

İsyankar ama kabulkar da

Şükürsüz bir ömrün

Çiğ bıraktığı

Bir insanın

Varoluşuna şükrü bilmemesi kadar

Olağan bir durum bu..!

 

 

Geriye dönüp bakamayanlar kadar

Geriye bakarak ileriye adım atamayanlar

Gibi

Olduğu yerde sayan

Yüreksiz

Ama cüretkar bir pişmanlıktan ibaret

Bazılarımıza ömürleri..

 

 

Oysa yaşamak bir nefes alışı gibi

Ve kadar

Nefesine şükrü bilmeyene

O bile zulüm çoğumuzda

 

 

Nefesini kendi için almayan kadar

Nefesini başkalarında arayanlar gibi

Suçluyuz ömürlerimizin tepetaklak

Kördüğüm

Ya da

Kilitli kapılarda can hıraş haykırışlarımızda

Son bulmasının.

 

 

Ve belki de

Anahtarı sende bir ömrü

Mağdura bağlamış

Bir zihniyetle

Zorlamanın gereksizliği

Çaresizlik değil

Tercihli bir kadercilik sendromu..

Ve bunu yazmışken

Sen de okuyorken

Soruyorum

 

Bugün sen(ben) dünden farklı ne yaptın(k)?!

 

 

Demet Demirkaya