Gündüz uykusu
Zamansız çöken bir yorgunluk
Kapatırsam gözlerimi
Gündüze nankörlük
Yalnızlık mutsuzluk gibi birşey..
Sevmiyorum karanlığı da
Bitti ,bugünlük süren buydu der gibi
Engelleyici kısıtlayıcı ..güneş varken
Yapay ışığa taptırıcı
İşitilen ve ‘duyulan’ kelimelerin
Tüm günlük bilançosunu
Göz kapaklarıma yıkan
Ve beni güneşten koparırcasına
Senin karanlığına gömen
Gecelerin uykusunu da sevmiyorum.
Düşünmemek için uyumuyorum
Çünkü en iyi uykumda düşünüyorum seni
Canlanıyor tüm unutuldu sandıklarım
Birer birer pişmanlıklar diziliyor
Göz kapaklarımın üzerine
Yükünden açamıyorum gözlerimi
Seni uyuyorum televizyon açık
Beynimi dolduruyorum ne varsa saçma deli
Gürültüler kötü haberler yalan dolan siyatik aşklar!
Düşünüyorum göz kapaklarımın altında
Her bir kelime diziliyor konuştukça ağızlar
Sanki konuşulanlar gibi aramızda
Bastırsın umarak gerçeğinin
Tane tane kirpiklerime dizdiği
Hayalkırıklıklarını
Savaşıyorum başından belli
Yorgun bir yenilgiyle
Geceyi gündüze bağlayan
Ya da birbirinden ayıran
Hiç bir çizgim yok şimdi benim
İçiçe geçmiş iki dönence
Sürekliliğin içinde
Sessiz bir bitkinlik
Birinin hayatından güneşi çalmak
Suç olmalı!
Düşünmemek için seni
Uyuyorum en çok seni…
Demet Demirkaya